Tijdens een voorstelling van Verreck & Pleijsier in Theater Dakota op 25 februari 2018 vond met oog op de naderende Boekenweek het semi-legale Zevende Haagse Boekenballetje plaats. De aanwezigen leverden op de gebruikelijke pingpongballen 23 woorden aan.
Dit waren die woorden:
Auchenorrhyncha
Bijen-blij
Bijenhotel
Duinpan
Eendenkooi
Eitje
Fluitenkruid
Ik was verzonken in haar natuur
Hart
Horror
Lente
Meeuwen
Mooie luchten
Pril
Rolstoel en natuur
Sanseveria
Verlangen
Verrassend
Vliegenzwammen
Vrede
Zon
Zoveel mogelijk
Zwarte zwaan
Het prachtige woord Auchenorrhyncha (wat jammer dat er geen Nationaal Dictee meer is!) staat voor ‘cicaden’, een onderorde der halfvleugelen. Grof gezegd een verzamelnaam voor krekelachtigen. Bij een paar andere ingeleverde woorden heb ik de juiste spelling gehanteerd.
Het thema was, net zoals in de komende Boekenweek, natuur. Dat werd geïntroduceerd met onderstaand tienregelige vers. Met behulp van de 23 woorden maakte ik het poëtische vervolg, de betreffende woorden zijn vetgedrukt.
Dankzij jullie woorden ben ik weer dichter bij mijzelf gekomen, zie ook de bijgevoegde foto. Dank hiervoor.
Met andere woorden, hier is:
Het Zevende Haagse Boekenballetjesgedicht
Natuur is voor tevredenen of legen
Zo mompelde de oude dichter Bloem
Als ik mij voeg tussen gekwetter en gezoem
Dan denk ik: beste Jacques, had jij nou maar gezwegen
Want jouw wondere weemoedigheid ten spijt
Geniet ik van de schepselen der aarde
De zee, het duin, de wind, dat heeft al zoveel waarde
En dan het leven, wonder in een lijst van tijd
Het Haagse Boekenballetje rolt in dit hoog verheven uur
Langs berg en dal, verdriet en schoonheid, dat is de natuur
Lente. Pril fluitenkruid schoot op. Mooie luchten vol meeuwen
Het bijenhotel heropende, in de duinpan voelde ik me bijen-blij
Als een auchenorrhyncha hoorde ik mijn hart schreeuwen
De horror van sanseveria en vliegenzwammen lagen achter mij
En in de eendenkooi droomde een zwarte zwaan al van een eitje
Ik was verzonken in haar natuur, kon dat verlangen wel beamen
Zoveel mogelijk zon! In vrede keek ik naar mijn kind een tijdje
Het pad was hard. Rolstoel en natuur gingen verrassend samen
Marcel Verreck