Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Twee weken geleden treurde ik op deze plek over het teloorgaan van het prachtige radioprogramma ‘De kennis van nu’ op de zondagavond. Hierin vertelden bijzondere wetenschappers boeiend over hun werk en leven, daartoe uitgenodigd door de eminente interviewer Coen Verbraak.
De toon en de inhoud van die gesprekken waren weldadig en je stak er altijd wat van op. Het was inspirerend om te horen hoe begaafde mensen zich inzetten om de wereld verder te helpen. Van intellect en bedachtzaamheid (en zeker ook de combinatie van beide) gaat een troostende en enthousiasmerende werking uit.
Na afloop van het radio-uurtje was ik altijd vast van plan mijn beste beentje voor te zetten. Deze balsem voor de ziel is ons ontnomen. Er moest iets anders komen, een debatshow met meningen onder leiding van Rob Oudkerk.
Het is niet mijn intentie om stokpaardjes te berijden, als columnist streef ik naar een zo groot mogelijke variatie aan onderwerpen. Maar deze week ontkom ik er niet aan terug te komen op mijn eerdere column. Ik heb dat nieuwe programma namelijk inmiddels gehoord. Natuurlijk, het was de eerste aflevering, de setting was hectisch, er was publiek, zo mogelijk nog meer gasten, Rob Oudkerk werd bij gestaan door een overassertieve dame en iedereen deed enorm zijn best. Uiteraard ging het over ‘de spanningen tussen autochtonen en allochtonen’.
Er zal ongetwijfeld mettertijd meer vorm in komen, maar het is veelzeggend dat je het resultaat eigenlijk vantevoren al kon uittekenen: een heksenketel vol halve soundbites. Wie adem haalde was het woord kwijt, terwijl het presentatieduo, voor het gemak grossierend in generaliserende bewoordingen, bleef aandringen op pasklare oplossingen voor allerlei zichzelf in rap tempo vermenigvuldigende problemen.
Gooi maar zoveel mogelijk in de soep, hadden de programmamakers blijkbaar gedacht, dan wordt-ie vanzelf lekker. Ik werd alleen maar droevig van de loze dynamiek van dit meninkjescircus, mijn heimwee naar de steekhoudende interviews van Coen Verbraak werd er niet minder door. Geef mij geest, inhoud en kalmte.
Waarom dit programma? De hele dag zindert de ether van de opinies. Daarbij zijn ondeskundige sprekers zeker niet in de minderheid. Het is een vismarkt, vaak met het bijbehorende taalgebruik. Zoals ooit Visbanken, in de schaduw van de Haagse Toren. Dat is overigens nu een rustiek pleintje, waar je over de dingen kan nadenken. Zoals professor Douwe Bob zingt: Slow down, brother!
Marcel Verreck