Iedere twee weken schrijft Marcel Verreck een sportcolumn in Den Haag Centraal.
Hij had een baard! Een volle bos haar plakte aan zijn kin. Met allerhande lichaamssappen gevuld, want het was zomer en hij had zojuist een bergetappe in de Tour de France gewonnen. Zijn naam was Simon Geschke en hij kwam uit Duitsland. Nu komen daar meer mensen met afwijkend haargedrag vandaan, maar dit was een goede jongen en die baard maakte hem sympathiek. Hij oogde als een anarchist in de gladste aller sporten. Wielrenners, beducht op infecties na een valpartij, scheren namelijk zowat al het zichtbare haar weg. Misschien ook het onzichtbare, maar ik heb dat schandaalboek van Thomas Dekker (what’s in a name?) niet gelezen.
De baard, vast attribuut van mannen met hoeden op zeer oude foto’s, beleeft de afgelopen jaren een merkwaardige comeback. Zou het komen door de bebaarde wildemannen uit het Midden-Oosten, die wij van repliek willen dienen? Zelfs onze Staatssecretaris Tegen Vluchtelingen Verkeer, kort geleden tot Slimste Mens van Nederland gekroond, liet zijn baard staan. Waarschijnlijk om getraumatiseerde vluchtelingen van Isis-geweld duidelijk te maken dat het hier niet veel beter is.
Ik ben de afgelopen jaren regelmatig van de bank van het lachen gerold als er plotseling een tv-correspondent, sportpresentator of zelfs een bevriende cabaretier met het schaamhaar op zijn kaken op de buis verscheen.
Jong en hip heeft sikjes en snorretjes, maar hoe kansarm zijn deze haarstatements van de grijzende medemens. Nou ja, die mens is een kuddedier en veel van die hoefdieren hebben vreemde gelaatsbeharing.
Zelf heb ik ook tweemaal een baard gedragen, de foto’s daarvan zijn zorgvuldig opgeborgen om ze in het geval van ingebeeld casanovaschap af en toe ter relativering te bestuderen.
De meeste sporten zijn nog baardloos, behalve dan de voetbalsport, maar dat is een commercieel vehikel vol trendy behaarde pionnen. In de atletiek gaat het al jaren gladjes, met uitzondering van wat Oostblokdames in de jaren zeventig en tachtig.
Die harigheid zit, lijkt mij, bij het leveren van topprestaties toch ook in de weg. Wat is de toegevoegde waarde van de sportbaard? Worstelaars en boksers zie je zelden met gezichtsbeharing, voor je het weet word je aan je sik door de ring geslingerd. Maar bij andere ruige, keiharde sporten als rugby, ultimate frisbee en dameshandbal lijkt de intimiderende werking van een kop vol haar wél vaak doorslaggevend te zijn: hairpower! Misschien is het verhaal van de bijbelse krachtfiguur Samson (niet de kale Diederik) toch geen mop met een baard.