Tijdens een voorstelling van Verreck & Pleijsier in Theater Dakota op 25 februari 2018 vond met oog op de naderende Boekenweek het semi-legale Zevende Haagse Boekenballetje plaats. De aanwezigen leverden op de gebruikelijke pingpongballen 23 woorden aan.
Dit waren die woorden:

Auchenorrhyncha
Bijen-blij
Bijenhotel
Duinpan
Eendenkooi
Eitje
Fluitenkruid
Ik was verzonken in haar natuur
Hart
Horror
Lente
Meeuwen
Mooie luchten
Pril
Rolstoel en natuur
Sanseveria
Verlangen
Verrassend
Vliegenzwammen
Vrede
Zon
Zoveel mogelijk
Zwarte zwaan

Het prachtige woord Auchenorrhyncha (wat jammer dat er geen Nationaal Dictee meer is!) staat voor ‘cicaden’, een onderorde der halfvleugelen. Grof gezegd een verzamelnaam voor krekelachtigen. Bij een paar andere ingeleverde woorden heb ik de juiste spelling gehanteerd.

Het thema was, net zoals in de komende Boekenweek, natuur. Dat werd geïntroduceerd met onderstaand tienregelige vers. Met behulp van de 23 woorden maakte ik het poëtische vervolg, de betreffende woorden zijn vetgedrukt.

Dankzij jullie woorden ben ik weer dichter bij mijzelf gekomen, zie ook de bijgevoegde foto. Dank hiervoor.

Met andere woorden, hier is:

Het Zevende Haagse Boekenballetjesgedicht

Natuur is voor tevredenen of legen
Zo mompelde de oude dichter Bloem
Als ik mij voeg tussen gekwetter en gezoem
Dan denk ik: beste Jacques, had jij nou maar gezwegen

Want jouw wondere weemoedigheid ten spijt
Geniet ik van de schepselen der aarde
De zee, het duin, de wind, dat heeft al zoveel waarde
En dan het leven, wonder in een lijst van tijd

Het Haagse Boekenballetje rolt in dit hoog verheven uur
Langs berg en dal, verdriet en schoonheid, dat is de natuur

Lente. Pril fluitenkruid schoot op. Mooie luchten vol meeuwen
Het bijenhotel heropende, in de duinpan voelde ik me bijen-blij
Als een auchenorrhyncha hoorde ik mijn hart schreeuwen
De horror van sanseveria en vliegenzwammen lagen achter mij

En in de eendenkooi droomde een zwarte zwaan al van een eitje
Ik was verzonken in haar natuur, kon dat verlangen wel beamen
Zoveel mogelijk zon! In vrede keek ik naar mijn kind een tijdje
Het pad was hard. Rolstoel en natuur gingen verrassend samen

Marcel Verreck

Tijdens de muzikale talkshow van Verreck & Pleijsier op zondag 19 februari 2017 in Theater Dakota, vond, zoals te doen gebruikelijk clandestien, het (inmiddels zesde) Haags Boekballetje plaats. Verraste doch willige toeschouwers leverden in totaal 31 woorden in en daarvan fabriceer ik traditiegetrouw het Haags Boekenballetje-gedicht. De opdracht van dit jaar luidde: geef een woord voor de toekomst.

De volgende woorden, alfabetisch gerangschikt, heb ik weten te ontcijferen:

‘de ballen’
ballen
blijven geloven
brak
chaos
compassie
emo
feestje
gaten
gelukkig
glijvlucht
groots in aktie
hartstocht
in de ballengoot
kikkerdril
kritisch denken
lente
leporello
leven
liefde
melkweg
met elkaar weer zingen & dansen
nieuw tijdsperk kinderen
positief toch
schoensmeer
speurhond
vegan
vertrouwen (2x)
vrede (2x)

Voorafgegaan door een intro mijnerzijds volgt hier:

Het Haags Boekenballetje-gedicht 2017:
(de ingezamelde woorden zijn vet gemaakt)

De wereld is een bowlingbaan
Hoe gaan de ballen rollen?
Kletsen ze er tegen aan?
Of gaan ze dronken tollen?
Welke strike wordt ons geleverd
Hoe vallen straks de kegels?
En gaat het nog wel om het spel
Of enkel om de pegels?

Dus werp een bal, een bal een woord
Ik kijk en dicht, u wordt gehoord

De ballen komen groots in aktie, met hartstocht in een glijvlucht
Positief toch? Met vertrouwen, liefde, vrede, geen gezucht
En compassie, lente, leven: een feestje vol met kansen
De toekomst oogt gelukkig: met elkaar weer zingen & dansen

Een melkweg van vertrouwen, maar waar is het kritisch denken?
Gaat een speurhond naar de chaos toch deze vrede krenken?
En vindt hij in de ballengoot verschrikkelijke gaten?
Een kikkerdril van woede als schoensmeer op gelaten?

Zo’n leporello van ellende lijkt haast niet te verhinderen
Maar dan is er de emo van de nieuw tijdsperk kinderen
Die niet tegen zijn, soms vegan zijn, maar nooit brak met zijn allen
En in de toekomst blijven geloven. Want wie sombert hoort: ‘de ballen!’

Marcel Verreck

De Duinoordschool. Daar heb ik kleuter- en lager onderwijs genoten. Het woord ‘Duinoord’ werd derhalve op jonge leeftijd in mijn geest gebeiteld. De Duinoordschool bevindt zich in het Statenkwartier, maar dat begon ik pas raar te vinden toen ik ontdekte dat er in Den Haag een geheel andere wijk was die Duinoord heette. Niet ver weg van waar ik woonde, maar toch net even anders. Aan de andere kant van de President Kennedylaan, zoals de voormalige tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog met veel gevoel voor historisch triomfantalisme was genoemd. Natuurlijk was die Duinoordschool daar ooit opgericht. Zoals over haast alle locaties op het zand zijn ook daar boeken over vol geschreven, want in onze stad achter de duinen is het goed toeven en dat willen we de wereld laten weten.
Voorts ging ik trouw naar bibliotheek ‘Duinoord’ op de Groot Hertoginnelaan. Maar dan was je ook daadwerkelijk ín die wijk. Daar werd mijn leeshonger geactiveerd en spoedig was de boekenkast met grotemensenboeken voor mij niet meer veilig. Ik vond er onder meer ‘Sambals voor Sweelinck’, een van de vele topografische politieromans die Pim Hofdorp schreef over Den Haag.
Meestal snelden wij richting ‘stad’ op de fiets of in de tram voorbij aan het Sweelinckplein. Het boek maakte dat ik er stilhield en de monumentale gevels aan een indringende beschouwing onderwierp. In Hofdorps boek werd iemand (waarschijnlijk de speurende ‘commissaris Aremberg’ zelf) beschoten vanachter de facades op de daken.
Geurend gras, bloesemende bomen, de prachtige huizen, hoe weinig onheilspellend oogde het. Dat doet de verbeelding met je, ogenschijnlijke onschuld wordt dreiging, zelfs op dit misschien wel mooiste plein van de stad, dat ook qua vorm het hart van de wijk is.
Duinoord. De naam is te vinden op het monumentale pand op de hoek van de Banstraat. De buurt ademt geschiedenis, Couperiaanse verfijning, met die telkens wisselende gevels waarachter je de Haagste geheimen vermoedt.
Neem de hoofdader van de wijk, de Groot Hertoginnelaan. Hoe lijkt ze niet op haar naam? Een voorname, sierlijke curve in het stratenplan van de Residentie. Een laan die haar allure van Carnegielaan tot Valkenbosplein blijft behouden. Breed, kasten van huizen, veel groen. Zij ontspringt bij het Vredespaleis en begint met aan de rechterzijde met een vijver met grasveld, waarop een in edelmetaal gestolde Couperus-gestalte. Daarachter is een ambassadewijk, die ik zeer goed ken, omdat ik er ooit het wekelijkse krantje ‘Nu’ rondbracht. Vooral bij Franssprekende consulaten werd deze titel de eerste maal gretig in ontvangst genomen.
Als bezorger moest je veel fietsen, want de panden zijn hier gigantisch, dus het aantal huisnummers gering. De Groot Hertoginnelaan is omringd door fijne straten met eeuwenoude Duinoordse kastelen, enerzijds richting de Laan van Meerdervoort, anderzijds gegroepeerd om de tegen Park Sorghvliet leunende vijver nabij de Alexander Gogelweg. Een monument in mijn winterbeleving, want op dit toen bevroren hart van water, heb ik, door meisjesogen opgezweept, ooit een middag heel behoorlijk kunnen schaatsen.
Die Alexander Gogelweg heette trouwens de eerste negen jaar van zijn bestaan gewoon Gogelweg. Maaromdat er in de matig articulerende volksmond vaak verwarring optrad met de in het Van Stolkpark gelegen Hogeweg werd er in 1922 ‘Alexander’ bijgoocheld. Overigens een van de rechtmatige voornamen van deze patriot die ooit de eerste landelijk geldende belastingen invoerde. Tja, gegoochel en de belastingheffen, het lijken uiteenlopende activiteiten, maar het resultaat is vaak hetzelfde.
Dit wijkje is opgezet voor welgestelde kolonialen, getuige villanamen als ‘Insulinde’ en ‘Gondang’. En ook Villa Sevensteyn, van Dudok, waar een tijdlang de Israëlische ambassade was gevestigd (compleet met permanente politiepost voor de deur). Het flatgebouw Zorgvliet, voormalig ‘woonhotel’, is gesitueerd tussen die villa’s, heeft drie ingangen en herbergt ruime, gerieflijke woningen met – in vroeger tijden – bediendenkamers! Dat zijn nu natuurlijk appartementen, die bovenin dit sfeervolle woonlabyrint gevestigd zijn.
Ik was er ooit op bezoek en had er, geholpen door een winterse bladerloosheid, prachtig uitzicht op de torens van de Residentie en de hoge bomen van het Catshuis.
Iets verderop is er zelfs een villa gekraakt, door bonafide artistiekelingen gelukkig, al blijft de naam ‘Grijpsheert’ grappig toepasselijk.
Via de Rutger Jan Schimmelpenninckweg, een straatnaam die bijkans langer is dan de weg, maar die in grandeur geeft wat hij belooft, steek je de Waldeck Pyrmonytkade over en beland je aan de rand van Duinoord. Aan de huizen is goed te zien tot waar na Tweede Wereldoorlog de bebouwing nog doorliep, al heeft er in het dode armpje van de Obrechtstraat, aan de zeezijde van de Groot Hertoginnelaan, een enigszins verwarrende ‘historiserende bouw’ plaatsgevonden. De rijk met witte steentjes versierde facades brengen je terug naar het begin van de vorige eeuw, aan de achterzijde zie je de degelijke constructie en het soevereine metselwerk van deze tijden.
De lange, hoge, kromme Obrechtstraat, van waaruit ooit de jonge coureur Michael Boogerd gretig naar de duinen koerste, voert je naar het winkelhart van Duinoord, de meer dan charmante Reinkenstraat. Een kleine ‘Fred’ met een keur aan bijzondere winkeltjes en horecagelegenheden, zoals lunch –en eetcafé Augustus, de zeer kindvriendelijke pizzeria Ziani en De Sampan, niet sissend, wel Thais en zeer smakelijk. Ook aziatisch met als extra een mooi wijnassortiment is Kruid en Druif, een naam die uitstekend oefenmateriaal biedt voor de uitspraak van zowel hoog –als plathaags. Wijnen en kazen, het zal niemand verbazen, zijn in deze omgeving in overvloed te krijgen.
Maar er is zoveel meer in de Reinkenstraat. Bakkerijen, waaronder die van de gebroeders Hessing, uitvinders van de ‘Haagse kakker’, een gewone en een biologische slager, diverse bloemenzaken, zoals Studio 31, een ‘schoenhersteller’, antiquariaat ‘Colette’ met in de etalage een selectie van Charlie Hebdo-nummers van voor de wereldwijde populariteit van het blad, een dierenwinkel en nóg een dierenwinkel maar dan anders: viswinkel ‘Blub’.
Ontdek de rest van het rijke winkelbestand zelf, maar breng in ieder geval ook een bezoekje aan het lieflijke buurtparkje ‘Sunny Court’, waarvan de ingang zich in een ronde fjord in de gevelrij van de Laan van Meerdervoort bevindt. Ooit liep hier een stoomtrambaan, vandaar dat de huizen zo ver van elkaar afstaan. Buurtbewoners hebben met vereende krachten een heerlijk beschut parkje gecreëerd. De naam ‘Sunny Court’ bestond al in de jaren ‘60, toen er tennisbanen lagen. In de winter werden die onder water gezet, zodat er door kinderen geschaatst kon worden. Nu staan er bankjes en is er een speeltuintje. De stadsoase is overdag geopend en wordt door vrijwilligers beheerd.
Struin vervolgens terug door de Reinkenstraat tot waar deze het Sweelinckplein kust en geniet nog eenmaal van de weldaad van Duinoord. En als je er al woont, blijf dan maar genieten.

De vetgedrukte woorden zijn op 9 maart jl. door de deelnemers aan het Haags Boekenballetje 2014 in de Centrale Bibliotheek op het Spui op uitgedeelde pingpongballen geschreven. Het leverde onderstaand gedicht op.

Reis door de stad,
De stad van je hart
Door aders, door veinen
De parken, de pleinen
Door botten, door spieren
De torens, de pieren
Door holtes, door gaten
De vijvers, de straten
Door borsten, door ballen
De huizen, de stallen
Dan vind je
Een kindje
Dan vind je
Een man
Dan vind je
Een vrouw
Dan vind je de mensen
Dan vind je de stad
Dus balletje, balletje
Ga nu maar gauw

Reis kleine bal
En kom snel weerom
Met verhalen
We dienen ze op
In prachtige schalen
En ontkurken de fles
Op deze zonnige dag

Maar eerst Haags balletje
Kom op, aan de slag!

Joepie! De zon schijnt, op naar ’t strand
we wandelen balorig tot aan de waterkant
daar heb je haring, een ijsje, patat
een pisang, heel Indisch, maar bruisend toch, schat?

daar drink je champagne, je eet vietnamees
joie de vivre in je ogen, je wordt pimpelmees
een bestemming vol zangvogels met ook Haagse kak
je krijgt hooguit een reiger of ooievaar op je dak

die macrameeën als vlieger een web in de lucht
en veranderen het anti-cultureel klagûh in zinloos gezucht
geen stroman, geen ping pong-diplomatie is daar
geen tourniquette en geen ambtenaar

er is geen riool, geen verveling om elke hoek
want het strand is net Pulchri of een Opperlands boek
van Hugo Brandt Corstius, helaas nu historie
en de Stadspartij bewaakt op strand-zuid deze glorie

de Sofiastraat straalt en de Haagse Hogeschool
als ook WK Hockey vindt onze bal heel frivool
maar hij reist toch meteen, dat staat buiten kijf,
met zijn liefje naar het zand, voor de zon op zijn lijf!

In de rubriek Verreck Vandaag zullen heel regelmatig nieuwe artikelen te lezen zijn. Misschien niet elke dag, zoals de afgelopen jaren, maar een bezoek aan deze pagina is altijd de moeite waard.
Alle eerder verschenen stukken vind je hier.