(verschenen in Den Haag Centraal van 7-6-18)
Een oude studievriend, die dagelijks moet zien te overleven in het voortgezet onderwijs zei laatst tegen mij: ‘Als je op een ouderavond die vaders en moeders ziet, snap je die kinderen gelijk een stuk beter.’
Max Verstappen werd afgelopen weekend na een vlekkeloze race derde bij GP van Canada. Hij deed dat zonder de aanwezigheid van vader Jos en de rest van de Verstappen-gang. Christian Horner, teambaas van Red Bull, sprak hierover de niet mis te verstane woorden: ‘Het is niet te zeggen of het thuisblijven van de familie bijgedragen heeft aan het succes van Max.’
Hij bedoelt te zeggen: ‘Laten ze voortaan lekker thuisblijven.’ Wij kennen de vader van Max. Die heeft vroeger mooie resultaten geboekt als Formule 1-coureur, waardoor het hardste racen in Nederland een enorme doorbraak beleefde en zelfs door de Volkskrant werd omhelsd. Het waren niet de enige muren die Jos V. slechtte. Door zijn agressieve rijstijl hing hij regelmatig in de omheining en vertoefde hij volgens grappenmakers vaker in de grindbak dan in de pits.
Ook zonder de nodige pk’s onder zijn kont raakte Jos snel overstuur. Op zijn erelijst staan een matpartij met zijn vader, het belagen van zijn ex-vrouw en – dat dan weer wel gemotoriseerd – het inrijden op zijn ex-vriendin.
Iedereen mag fouten maken. Sterker nog, volgens het evangelie van Johan C. moet je juist fouten maken. Dat bevordert het leerproces. Vader Jos weet ontieglijk veel van motoren en racen, maar zijn beste prestatie is toch het produceren van Max Verstappen.
Deze verklaarde over de absentie van zijn familie desgevraagd: ‘We wilden het eens anders doen.’ Max heeft wel veel met zijn voorzaten aan de telefoon gehangen. De telefoontekening zal, voorspel ik, in de komende maanden een stuk hoger worden. Ook voor de paps en mams van Max zal het moeilijke proces van ‘je kind loslaten’ onontkoombaar blijken.
Mijn vader stond mij langs het voetbalveld altijd enthousiast aan te moedigen. Ik heb dat nooit vervelend gevonden, temeer daar hij zich nooit te buiten ging aan het bedreigen van scheids- en grensrechters en/of ons team aanspoorde de tegenstanders kapot te schoppen.
Deze toestanden zijn tegenwoordig wat gebruikelijker, zeker als er ouders met blinde ambitie in het spel zijn. Hun goedmaak-kinderen moeten vaders gemiste glorie compenseren en, aangezien het bij echte talentjes over pervers veel geld gaat, ook zijn beurs spekken. Totdat de rechter ingrijpt. Of een verstandig mens. Zoals die Horner.