(verschenen in Den Haag Centraal van 27-9-18)
De Troonrede. We waren hem alweer vergeten, al werd hij vorige week uitgesproken. Ik heb hem nog eens overgelezen en begreep onmiddellijk waarom onze Koning ervan moest stotteren.
Aangezien dit een sportcolumn is, heb ik ingezoomd op wat, volgens de volkswijsheid, de belangrijkste bijzaak ter wereld is. In een welvaartsmaatschappij als de onze is sportbeoefening een vitaal onderdeel. Weinigen zullen dat betwisten.
Sport is, uiteraard in de juiste dosering, goed voor lijf en leden en, in principe, ook balsem voor de psyche. Bewegen in competitieverband verbetert de sociale vaardigheden, al zijn er weleens (ont)sporende voetbalkeepers die van het Padtje raken.
Het leren omgaan met verlies en winst blijft voor jong én oud een essentieel proces. De tragikomedie van het bestaan zullen we moeten accepteren. Er is geen verlies zonder winst, en winst is niets als je de waarde ervan niet kent. Gelukkig hoeven we niet meer tegen andere landen te gaan vechten, maar kunnen we deze wijze lessen opdoen tijdens de sportieve strijd.
De consumptiemaatschappij heeft ons in de houdgreep, die maakt ons hebberig, en dan zijn degenen met de minste weerstand of ouderlijke correctie de pineut. Ik ga regelmatig enige tientallen baantjes trekken in De Waterthor, daar heb je tussen de middag een klein uur de tijd voor. Dan begint het schoolzwemmen weer. Godlof dat het er is, maar van de aanstormende kinderen is een aanzienlijk deel zichtbaar te dik. Ze hebben tijdens het zwemuurtje in ieder geval wel hun allesbepalende schermpje in de kleedkamer achter moeten laten. Zie hier in een notendop de grote problemen die wij te bestrijden hebben. Dat kan niet alleen door sportbeoefening, maar, en dat moet wij nummer 14 alias JC in de hemel nageven, die is daartoe wel een zeer geëigend instrument.
Vandaar dat ik vol verwachting op zoek ging naar sportgerelateerde fragmenten in de troonrede. Na lang zoeken vond ik er één: ‘Nederland is een land van vrijwilligers, kerken en verenigingen, dat samenkomt rond bijzondere sportprestaties en op nationale feestdagen.’
Dat gaat eigenlijk niet eens over sport. En oh ja, defensie krijgt meer geld, maar dat is niet het soort sport waardoor vervette Nederlanders weer gezond worden. De noodklok wordt geluid over de gestegen zorgkosten. Waarom niet eens aan de basis beginnen? Trek geld uit voor die andere belangrijke energietransitie: van schermpje naar sportveld. Voor meer sportleraren, aandacht, tijd en veilige sportplekken. Zo waarlijk helpe ons de sport.