In het onvolprezen televisieprogramma ‘Onzichtbaar Nederland’ was onlangs een glimp van de Haagse Bomenbuurt te zien. Het litteken van de Atlantikwall werd in beeld gebracht. Voor wie dat te snel ging is ‘Een eeuw Bomenbuurt’ een aanrader, een uitgave van de bewonersvereniging ter gelegenheid van het eeuwfeest, dat in 2016 grootscheeps is gevierd.
Een uitgebreide redactie heeft een rijk boek over deze typische Haagse woonwijk op het randje van het zand samengesteld. De nostalgisch-chauvinistische inborst van de Hagenaar heeft in de loop der tijd gezorgd voor een imposante hoeveelheid geschriften over onze stad. Details worden niet geschuwd, zo is er bijvoorbeeld een boek over villawijk Het Klattepark, waarin elk huis een eigen monografie heeft.
De samenstellers van ‘Een eeuw Bomenbuurt’ hebben oog voor de sprékende details, sporen die iets vertellen over de geschiedenis en de aard van de wijk. Ooit afgegraven duingebied met de boerderijen Hanenburg en Kranenburg. Dan de komst van Rademaker’s hopjesfabriek naar de Laan van Meerdervoort, waar begin vorige eeuw façades van fin de siècle woonhuizen werden opgetrokken, allemaal met een eigen karakter en vaak ook met een torentje. We kunnen ons nog steeds aan dit moois vergapen.
Daarna volgde de achterliggende buurt, naar het evangelie van Berlage met veel pleinen en plantsoenen, korte en diagonaal lopende straten vol karakteristieke portiekwoningen.
Fahrenheitstraat en Thomsonlaan werden veelzijdige winkelstraten, in het monumentale West-End Theater en de aanpalende Galerij was alom vertier. Kracht van dit boek is zeker ook het tevoorschijn toveren van de inmiddels ‘onzichtbare’ Bomenbuurt, door middel van illustraties en getuigenissen. Zo is boven de smoezelige verlaagde plafonds van supermarkt PLUS het dak van het voormalige theater gefotografeerd. De inwoners komen ruim aan bod, met vrolijke en droevige verhalen. De oorlog zorgde voor groot leed, een deel van de wijk werd afgebroken.
Banaan- en Palmboomstraat vinden we bijvoorbeeld niet meer op de plattegrond, daar loopt nu de Segbroeklaan. Dat waren klimaattechnisch ook lastige straten geweest voor het oorspronkelijke plan om in elke straat alleen de bijbehorende bomen te planten.
Dit mooi vormgegeven kaleidoscopische boek vol lekkere ‘hapjes’ biedt ook hoofdstukken over de vele kunstenaars die de wijk bevolkten, het rijkgeschakeerde amusement, het groen, de markante scholen en de beroemde inwoners. De beroemdste woonde op de Beeklaan. Daar overtuigde de oude Willem Drees – premier van 1948 tot 1958 – na de oorlog door zijn grote soberheid (gevolg van zijn maagkwaal!) zijn Amerikaanse gasten van de welbesteedheid van het Marshallplan. Ergo: de naoorlogse welvaart is begonnen in de Bomenbuurt!
Een eeuw Bomenbuurt, uitgave: SBOB. 100 bladzijden, € 10,00. Belangstellenden kunnen zich aanmelden op: bomenbuurt.100jaar@gmail.com