(verschenen in Den Haag Centraal van 21-6-18)
Het WK Voetbal wordt verspeeld en ik ben op vakantie in Italië. Gedeelde smart is halve smart. De Italianen werden uitgeschakeld door de Zweden (zonder Zlatan) en wij werden uitgeschakeld door de Zweden (zonder Zlatan). Zlatan vindt het belachelijk dat hij er niet bij is. Het zal mij knakworst met zuurkool en smörrebröd zijn: wíj zijn er niet bij. En de Italianen ook niet. Die gaan hun geld nu uitgeven aan een nieuwe regering. Dadelijk doen ze ook niet meer mee aan Europa. Komen ze zo ook af van de vluchtelingen die ze nu zo manmoedig opvangen.
Italië is een fijn land. Zeker om op vakantie te zijn. Zou het WK er gevolgd worden?
Ik zag onlangs de oefenwedstrijd Italië-Nederland. Misschien is het maar goed dat we er niet bij zijn. En met we bedoel ik Nederland én Italië. We zijn zo langzamerhand broedervolkeren. Ook wij beginnen een maffia te ontwikkelen, het Italiaanse eten is hier overal, nu de stamppot nog naar Toscane brengen. Dat lijkt mij het lastigste.
Ik heb aan de Italiaanse Rivièra ooit in een Nederlands restaurant gezeten. Roodwitblauw vlaggetje op de deur. Een zwaar Rotterdams stel dat een menukaart presenteerde met kroketten, frites en frikadellen. De meeste hadden ze zo te zien zelf gegeten. Het was een maal dat mij alleen om antropologische redenen kon bekoren.
Ik weet niet of ik veel in Italiaanse barretjes ga kijken. Er is ook geen voorpret. Plichtmatig heb ik een WK-pool ingevuld, de swimmingpool interesseert me meer. De aanvankelijke sympathie voor de Belgen is verwaterd, ik probeer nu voor Marokko te zijn. Ik vrees dat ik straks zelfs ga juichen voor Duitsland.
Op donderdagavond wordt tegenwoordig door Jeroen Stekelenburg in de serie ‘De Staat van Oranje’ uitgelegd waarom het Nederlandse voetbal hopeloos achterop is geraakt. Een zeer interessante reeks, die het conservatisme in het vaderlandse profvoetbal nog maar eens blootlegt.
Ik weet al wat ik ga doen. Ik ga aan dat Italiaanse meer liggen met het boek ‘De hand van Van Gaal’ en dan herbeleven hoe deze supertrainer een betrekkelijk zooitje ongeregeld vier jaar geleden naar het brons in Brazilië voerde. En als ik weer thuis ben? Ik heb de videobanden van EK ’88 nog.
Uiteindelijk hadden Italië en Nederland natuurlijk gewoon mee moeten doen, maar we werden beide helaas terecht uitgeschakeld. In het geval van Nederland was het beter geweest als we onze Oranje Leeuwinnen die kwalificatiewedstrijden hadden laten spelen.