Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Kijk ons daar nou lopen
Voor de allerlaatste keer
We doen de schooldeur open
En de geuren van weleer
Die ooit binnen zijn gekropen
Ruiken we nu weer
Straks gaan ze alles slopen
Ze halen alles neer
Paul Pleijsier en ik hebben een lied gemaakt dat ‘Reünie’ heet en we zijn op onze oude school om beelden te schieten voor het bijbehorende clipje. Paul is sinds zijn eindexamen nooit op het VCL terug geweest, ik woon dichterbij en ben beter op de hoogte van de stand van zaken.
Maar zoveel is er gek genoeg niet veranderd aan de Van Stolkweg. De bomen zijn een stuk hoger, er is nog maar één leraar van wie we les hebben gekregen en de ingang is verplaatst naar het schoolplein, waar Paul verrast wordt door een nieuwe uitbouw.
Binnenkort zal alles anders zijn, want inderdaad, de school wordt gesloopt, op de oude villa na. De nieuwste rector toont de tekeningen van het komende gebouw, het ziet er vertrouwd uit. De leerlingen wijken twee jaar uit naar het ontruimde Aloysiuscollege.
We zien de klassen en de gangen
Waar geheimen zijn bewaard
Vol onmacht en verlangen
Pijn die nooit echt is verjaard
En ook de zoete herinneringen, de optredens in de aula en ja, ze liggen er nog, de peuken bij het hek. De eindexamenleerlingen zijn aan het vieren, maar als de bel gaat, stroomt het trappenhuis als vanouds vol. Omdat wij daar na veertig jaar weer staan te zingen, houden de leerlingen hun pas in en klappen mee. Op verzoek zingen we ons liedje in diverse klassen en in de bankjes waar we zelf ooit zaten. Glimmende oogjes bij de leerlingen als wij de lerares lachend aankijken bij deze strofe:
En die onbereikbare meiden
Zijn op leeftijd en gescheiden
We hoeven niet meer ademloos te zwijgen
Nu zouden we ze makkelijk kunnen krijgen
Die puberale grootspraak hebben we nooit helemaal afgelegd. Dan lopen we voor de laatste keer het schoolplein af:
En we zwijgen en we staren
In dat kaartenhuis van steen
Het is een eeuwenoud verhaal
Reünie en straks ruïne
Bij thuiskomst blijken niet alle opnames goed gelukt te zijn. Maar die in ons hoofd zijn haarscherp.