Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Ja, zo iemand ben ik dus. Die op zijn vrije zaterdagmiddag naar winkelcentrum Leidsenhage gaat (dit klinkt nog heel normaal), die zich daar niet stort in de trouwhartig consumerende massa (dit wordt al vreemder), maar die vervolgens plaats neemt in tramlijn 19, omdat hij die nog nooit genomen heeft. Misschien begrijpt u het iets beter als ik vertel dat ik ooit een elektrische treinbaan had. Sterker nog, die heb ik nog steeds, al staan de onderdelen al weer enige jaren te wachten totdat ze door mij met volle overgave in – en aan elkaar geknutseld zullen worden.
Lijn 19 dus, de enige HTM-tram die het hart van Den Haag volkomen negeert. Een dappere reiziger in de buitengebieden. Leidschendam, Leidschenveen, Ypenburg, Delft-Noord. Als eerstejaars student in de hoofdstad nam ik op een maandagochtend eens de metro in de richting van de Bijlmer. Een enerverende premiere. Allereerst de sensatie van het razendsnel ondergronds reizen en dan de verheffing bij het Amstelstation. Langs nieuwe wijken, onbekende flats, verrassend massaal. Al snel was ik min of meer de enige niet donkergetinte passagier. Bij het eindpunt Gaasperplas stak ik door naar het andere eindpunt, Gein. Een intrigerende wereld, frappant contrast tussen de Hollandse nieuwbouw en de exotische bevolking.
Ook met lijn 19 gaan we snel ondergronds, parallel aan de Sijtwendetunnel, met halverwege halte Oosteinde, die ik alleen van boven ken en die bijna onopgemerkt ligt in het aangeharkte buurtje dat boven de tunnel is aangelegd. Zoals altijd kom ik ogen te kort als we na de duik onder de Vliet opstijgen en over de A4 vliegen. Bekende oriëntatiepunten dienen zich aan, maar nu rollen we de dreven van Leidschenveen binnen. Je ziet zo hier en daar al opgeschoten groen en de onvermijdelijke littekens op de bebouwing, die bevestigen dat hier al weer enige tijd sprake is van leven. Omdat ik dertig jaar na mijn eerste Bijlmerexpeditie regelmatig in die contreinen rondfietste en ook lang nabij een oudere nieuwbouwwijk als Buitenveldert woonde, weet ik wat de tijd hier met de omgeving gaat doen. Mijn eigen Bomenbuurt stond ook ooit fris en onwennig te tintelen op de afgegraven duingrond. Dan over de A13 naar Delft en met lijn 1 langs de enorm hoge flats naar Tanthof!
De tramsafari naar Wateringse Veld bewaar ik lekker voor een andere keer.