Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Zomer in maart. De zondag maakte zijn naam meer dan waar. We stonden met z’n tienen in het bruisend hart van Ypenburg. Rondom een informatiebord waarop van de prehistorische activiteiten van de Ypenburgers gewag werd gemaakt. Een aantal panelen was een kwartslag gedraaid, zodat je de informatie met een scheef hoofd tot je moest nemen. Of dit een hommage was aan de wijze waarop de oude Ypenburg-mens zijn doden begroef (op de zij liggend) werd niet geheel duidelijk. Maar suggestief was het wel. Zoals meer, veel meer dan gedacht, in deze nieuwe wijk.
Ik mocht een der reisleiders zijn tijdens de ‘inspiratie’-dag van de Centrale Bibliotheek. Indachtig het Boekenweekthema werd er door Den Haag gereisd. Het historisch centrum werd door mijn collega’s ruimschoots gecoverd, ik had de dolle queeste bedacht om ter literaire inspiratie met de tram de VINEX-gebieden te exploreren. Is kunst immers niet: het scheppen van iets uit niets?
In de tram, of eigenlijk op de halte al, begon het. We verstopten ons tussen de reizigers, kozen er een uit en begonnen te fantaseren over leven, werken en bestemming van deze persoon. Een glimp kon genoeg zijn, soms gaven tramconversaties bijna te veel informatie. Lijn 15 hobbelde door verschillende Haagse gebieden. Het steeds wisselende uitzicht inspireerde, maar ook de zeer vluchtige biotoop in het vervoermiddel was een rijke bron van verbeelding, zo bleek uit de verslagen van de reisgenoten.
Het daadwerkelijk omzetten van observaties, ervaringen en fantasieën in taal kwam in de tweede opdracht meer tot uiting: maak een gedicht over iets dat je hier ziet en dat je voor de vergetelheid wilt behoeden. Ik stuitte zelf onmiddellijk op een ready-made vlakbij het winkelcentrum:
Boete
Toch fietsen € 55
Toch snorren € 95
Toch brommen € 95
Hét poëtisch momentum van het woordje ‘toch’. Ypenburg leek op deze dag op de geflatteerde architecten-schetsen die in een nabij verleden nieuwe bewoners naar dit gebied moesten lokken. Maar ook zonder deze stralende kosmische bijstand was dat inmiddels ruimschoots gelukt. Mens, dier, matje en hoofddoek flaneerden over de eertijdse landingsbaan. Daarover snelde ook de tram, die ons, als geruststellend surplus, vol inspiratie terugbracht naar de oude stad, waar het pseudo-illegale Haagse Boekenballetje (zie voor het bijbehorende gedicht www.marcelverreck.nl) zijn vrolijke jaarlijkse stuiterpartij verzorgde.