Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Hosannah! Ik mag toch hopen dat Den Haag naast politieke –en hockeytoppen ook het nieuwe bijbelmediaspektakel ‘The Pinkster’ binnen gaat halen. Bij het kampioenschap ‘Culturele Hoofdstad van Europa’ werden we ala Ajax met PEC en veren het bos in gestuurd. Vorig jaar hadden we The Passion al, maar er is een aanhoudende behoefte om elke bijbelse feestdag te omlijsten met een televisie-event, waarbij de Tale Kanaäns, als ware zij een Gouden Kalf, wordt omgesmolten tot een reeks zwakzinnige nederpophits. Bovendien wordt er een blik HBN’ers (Half Bekende Nederlanders) opengetrokken om deze variatie van ‘Het muziekfeest op het plein’ van lokale stupiditeit te voorzien. Waar Jezus van water wijn maakte, gebeurt hier het omgekeerde. Dat zo’n 1J aan het kruis gespijkerd wordt, daar kan je niet tegen zijn. Alle drie de J’s was nog mooier geweest. Helaas verschijnt zo’n kwelende martelaar dankzij het ruim interpreteren van het begrip ‘wederopstanding’ binnen de kortste keren weer levend in allerlei dubieuze programma’s.
Door omstandigheden was ik op Witte Donderdag in een hooggelegen appartement op de Vismarkt te Groningen, waar ik het Passion-monstrum kon gadeslaan. Het oogde prachtig en het was ook fijn dat je de onzin dankzij de galmende akoestiek op mijn superieure plek niet kon verstaan.
Ik herkende in een schuddende molshoop de gladde schedel van Jack van Gelder, die vreemd genoeg de enige niet-Joodse rol op zich nam. Hij begon voor de verandering niet over de opstelling van de elf discipelen en waarom de twaalfde, Judas, buiten de ploeg gelaten was, maar waste als Pontius Pilatus de handen in onschuld. Dat was nog eens wat anders dan handenwringend schateren om je eigen dieptrieste grapjes. Ondertussen las Jezus zijn laatste woorden van de autocue, zinnen die niet afkomstig waren uit het Marcus- maar uit het Marco-evangelie, want zonder Borsato-poëzie valt er in Nederland niet meer te communiceren. Het mooie nummer ‘Margarita’ over een stukgelopen liefde bleek een duet tussen Jezus J. en Judas Jamai te zijn. ‘Je loog tegen mij’ van Drukwerk had ik persoonlijk leuker gevonden.
Laten we ons richten op ‘The Pinkster.’ De komst van de Heilige Geest, welke evergreens moet je daarvoor inzetten? ‘Brandend Haar’ ala Anneke Grönloh? ‘Ik krijg een heel apart gevoel van binnen’ van Corry Konings? Of toch gewoon weer ‘De meeste dromen zijn bedrog’?