Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
In het inmiddels niet meer zo heel nieuwe ADO-stadion was ik nog nooit geweest. Dat wil zeggen, ik had wel ooit in de catacomben een ‘event’ meegemaakt, maar ik had het gras nog nooit gezien. Dat is mij vorige week woensdag ook niet gelukt. U heeft de beelden gezien, ADO won van Vitesse in een bak waar menige manege zich voor zou schamen. Het was een heerlijk middagje. Op gepaste afstand van de ‘sfeervakken’ zat ik onbekommerd in het zonnetje bruin te worden. Niet zo bruin als de substantie waarop de spelers zich moesten voortbewegen, maar toch… het was genieten. Ik voetbalde ooit tijdens een moesson tegen Het Begon Op Klompen (HBOK) in het Waterlandse Zunderdorp, maar de drijvende schotsen veen waarop we toen van de ene naar de ander kant van het veld moesten zien te komen, waren gerieflijk vergeleken bij dit drijfzand. Je zou zeggen dat uitlekken een Haagse specialiteit is, maar in het Kyocera Stadion was er geen druppel in de ondergrond verdwenen. Vrij subtiel had de terreinknecht diepe voren laten ploegen, waarin regelmatig onvoorzichtige voetballers verdwenen.
De hardwerkende ADO-mannen hadden zich beter aan de survivalomstandigheden aangepast dan de luxepaardjes van Vitesse en wonnen daarom verdiend met 2-1. Duizenden schoolkinderen op de tribune zongen hun club toe en na het magnifieke zondagsschot waarmee ADO de overwinning veiligstelde, dansten wij allen op de meer dan hufterproofe tribunes. Geluk leek even heel gewoon.
Inmiddels is duidelijk dat wij het Haagse betaaldvoetbalgras nooit meer zullen zien. We zijn een culturele stad en daarom komt er nu kunstgras. Ook al omdat er straks een wereldkampioenschap hockey gaat plaatsvinden. Van oudsher meer een ballensport dan een balsport en bovendien beoefend door jong invaliden, want ze lopen nu al met een stok. Het bijbehorende gezwaai en gehak laat de pollen, niet alleen in het voorjaar, door de lucht zweven. Heimwee rest naar de geur van vers gras, in het stadion al vrijwel verdrongen door slierten rook en walmen van vrolijk aangevoerd bier en zwaargegaarde worsten.
Het Kyocera stadion is een gezinsvriendelijk, handzaam, uiteraard kopieerbaar stadionnetje, dat het unieke Zuiderpark in de herinnering roept. Daar had je heel ander sanitair! Ook de aanmoedigingen klonken er ranziger. We noemen het vooruitgang. Ooit omschreef ik het Haagse supporterschap als ADO-masochisme, maar deze woensdagmiddag was alles top!