Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Daantje en ik gingen naar de brand kijken. Wel twee dagen later, niet echt in de ‘heat of the moment’, maar bij een brand kan je nog heel lang een hoop zien. Een pyromaan had aan de Beeklaan de zolder van een monumentaal pand in lichter laaie gezet. Uiteraard in de nacht, want dan komt zo’n brand een stuk beter uit. Ik las het op nu.nl – als je dat haalt ben je echt wel een behoorlijke brand – en keek uiteraard onmiddellijk uit mijn raam of ik iets van de gloed kon zien. ’t Was een kilometer verderop, maar nee. En omdat de wind krachtig uit zee kwam, hoorde ik ook geen sirenes en rook ik geen brandlucht.
Hoe anders was dat tijdens de feestelijke opening van het Zuiderstrandtheater. Daar werd een zodanig vuurwerk afgestoken, dat ik dacht dat Islamitische Staat het Binnenhof aan het egaliseren was. Ik raadpleegde onmiddellijk radio en internet, maar die maakten geen melding van deze ontploffingen. Toch moeten het kostbare knallen zijn geweest. Maar goed, in dit Spuiforum-dossier is er al zoveel geld in rook opgegaan.
De onsmakelijke sensatie van live de brand ‘ervaren’ ging dus aan mijn oog, oor en neus voorbij. Daar hebben wij in de familie ook niet veel talent voor. De carrière van mijn vader als ramptoerist was kort. Op zekere dag besloot hij achter een brandweerauto met loeiende sirene aan te gaan. Wat bleek? De mannen hadden weinig tijd en wisten wel hoe ze het snelst in hun favoriete koffiehuis in de Badhuisstraat konden komen. Mijn voyerende vader zag de mannen breedlachend aanschuiven voor een bakkie en droop – hoe toepasselijk! – af.
Het verbrande pand bevond zich tegenover de halte van lijn 12. Er stond een hek omheen, er lagen kapotte dakpannen op de stoep. De inpandige goldentelecom-winkel was niet geopend. Dat gold wel voor ramen, balkondeuren en een groot gedeelte van het dak. De brandlucht was vervluchtigd, de aroma’s van de naastgelegen toko hadden de overhand. De kippetjes in de supermarkt op de hoek draaiden weer vrolijk aan het spit.
Een enkele fietser wierp een bezorgde blik op de littekens, maar de halfronde raampjes en de trapgevels zagen er zeer herstelbaar uit. Echt een prachtig pand. Dat zou je zonder zo’n brand niet snel in de gaten hebben.
