(verschenen in Den Haag Centraal van 25-10-18)
Het lijkt mij geen goed voorteken dat een groot man als Wim Kok ons is ontvallen. Hij is – het lot van vele helden – door zijlijnpraters verguisd om zijn vermoede medewerking aan de graaicultuur bij de bedrijven waarvan hij na zijn premierschap commissaris werd. Goed, hij heeft de samenleving willen vernieuwen, het marktdenken is onder zijn bewind opgerukt, maar was dat tegen te houden?
Alles wat in Amerika gebeurt, krijgen we hier ook. Ze weten daar subliem hoe ze de menselijke behoeften kunnen manipuleren en de maatschappij kunnen organiseren in de vorm van een altijd spannende sportwedstrijd met minimale verschillen, met als gevolg veel kijkers en reclame-inkomsten.
Laten wij niet vergeten waar Wim Kok vandaan kwam en voor welk land hij stond. Dat is het land van de harde werkers, de polderaars, de saamhorigheid en ook de zorg voor de zwakkeren. Dat land bestaat nog steeds, bijvoorbeeld in Gorredijk waar de Nederlandse korfballers op eclatante wijze hun 193e Europese titel op rij binnenhaalden.
Ook bij de vele sportclubs, waar vrijwilligers zorgen dat iedereen mee kan doen. Dit land kent miljoenen mantelzorgers, ik weet er alles van, het is niet louter exhibitionisme en eigenbelang. Dat land van Wim Kok is er nog, ook al lijken de grote ideologieën te verdwijnen. Minder dan de helft van de Nederlanders acht zich nog gebonden aan een religie. De Grote Voorbeelden zijn nu twijfelachtige iconen van vlees en bloed, waar weinig heil en stichting van te verwachten valt. Aan de top van de piramide heerst grootheidswaan en perversie.
In de sportwereld is de corruptie met geen communicatie-duizenddingendoekje weg te poetsen. WK’s in Rusland en Qatar, met steekpenningen toegewezen. In de politiek hebben we nu een gepatenteerde leugenaar als premier, die zich door het bedrijfsleven pindakaas om de mond laat smeren. Het feit dat de helft van zijn partij vanwege vieze zaakjes in de gevangenis zit of daar naar op weg is, maakt geen bal uit.
De baas van de Vrije Wereld is een leugenaar, zijn Saoedische vriendjes zijn schofterige leugenaars, en bovendien wil deze narcistische gek met de graaiende neo-tsaar Poetin weer eens een gezellige kernoorlog gaan organiseren. De Chinezen staan ondertussen klaar om de wereldorde naar hun harde hand te zetten.
Wim Kok draait zich nu al in zijn graf om. Of zou hij als voetballiefhebber hoop hebben geput uit het wonderlijk eendrachtige spel van Oranje tegen onze buurlanden?
Elk lichtpuntje is welkom.