(verschenen in Den Haag Centraal van 15-11-18)
En toen werd het toch nog een beetje herfst. Een zwoele, dat wel, maar de bomen zijn inmiddels even veelkleurig als de Pieten die aanstonds het flink opgewarmde slagveld zullen betreden. Ik vrees dat hun bejaarde werkgever het bij die intocht chocolade smeltend heet gaat krijgen, met die dikke tabberd aan. Bij rooms-katholieke geestelijken loopt de temperatuur onder hun dienstkleding sowieso vaak onverantwoord hoog op. Die Klaas zal plakken aan zijn schimmelzadel. En maar CO2 uitstoten. Het elektrisch alternatief is helaas even niet toegestaan, maar het leek mij een ideaal duo: Stint en Piet.
Met mijn kind wandel ik door de Vogelwijk, schop tot zijn genoegen wat herfstblaren omhoog en hoor de voetbalgeluiden van Houtrust. De bosschages zijn nog te lommerrijk om het spel goed te kunnen volgen.
Ik denk aan mijn eigen novemberwedstrijden. ’s Morgens vroeg in de rillende kou naar de sigarenzaak in de Boreelstraat om te zien of het doorging. Hoera, we kunnen! Toch maar een extra truitje onder mijn VUC-shirt. We werden vanwege de clubkleuren de pinguïns genoemd, maar zo koudebestendig waren we niet. Kop naar beneden en rennen maar, daar werd je warm van.
Hete thee in de rust, enorme ketel, plastic bekertjes. Alles nat, iedereen onder de modder. 3-0 achter. Dat kwam niet meer goed. Het meest verzopen was de reserve van dienst, die moest vlaggen. Hij keek onze leider smekend aan of hij erin mocht.
Die aarzelde, bij de huidige stand kon deze speler beter grensrechter blijven. Gelukkig was er eentje met pijn aan zijn knie. Die kreeg de vlag. Er werd op de deur geklopt, het was de scheids: ‘Het hagelt jongens, we wachten nog even met de tweede helft.’
Een week later, het veld was sneeuwvrij gemaakt, de spits droeg wanten, de aansteller. Hij scoorde wel, heel fijn, maar niet moeilijk: de keeper van de tegenpartij was volslagen verkleumd.
Het publiek op sportpark Houtrust, dat kunnen we nog net zien, heeft de jassen open- of zelfs uitgedaan. Zomeravondvoetbal in november. In Amsterdam werd kort geleden de Jaap Eden Baan even gesloten. Tegen de hitte was niet op te vriezen. Skiërs slalommen over kunstsneeuw langs groene weiden, de Elfstedentocht wordt stilaan een zwemwedstrijd. Waarom vinden voetbalwedstrijden eigenlijk nog plaats in overdekte stadions? Alle klimaten lijken te veranderden, zowel in sport als politiek. Grotere belangen, meer consumptie, meer ego, meer strijd, de vuren laaien hoger op. Om koud van te worden.