Toen hij nog stonk, kwam hij maar zelden bij zijn ouders
Hij vond ze rechts en dom, seniel, fascist en traag
Als ik hem vroeg waarom, dan haalde hij zijn schouders
Op. En het is daarom dat ik hem nu soms even plaag

En dan zeg ik:

Kijk jij maar uit want jij lijkt nu al op je vader
Dezelfde nek, dezelfde lach, dezelfde vrouw
Nee, ik vertel het aan geen mens, ik ben geen verrader
Ik ben je vriend, ik snap het, lach en blijf je trouw

Soms heb ik zin om iemand vreselijk te tergen
Niet voor de lol, maar echt een zak die het verdient
Om mijn lankmoedigheid een wijle te verbergen
U kent het wapen waarvan ik mij dan bedien

Ik zag een gozer midden op de stoep parkeren
Hij botste met zijn vette nek vol ongeduld
Op een oud vrouwtje, liep door zonder excuseren
Ik hield hem staande en ik heb mijn taak vervuld

Ik zei:

Kijk jij maar uit want jij lijkt nu al op je vader
Dezelfde ontevreden kop, het is jouw lot
Alleen jij weet het nu en daarom word je kwader
Hij riep van niet, maar ik zag ook: hij schrok zich rot

Gaan alle jongens dus ooit op hun vader lijken?
Nou ja, dat weet ik niet, want neem nou mijn persoon
Ik heb gestudeerd, ik mocht de wereld gaan bekijken
Hij was een handelsreiziger- ben ik zijn kloon?

Nee, zoon en pa kiezen niet steeds dezelfde paadjes
Dat obligate vergelijk maakt mij zo moe
Hij reisde door het land en daar verkocht-ie praatjes
Dat is toch heel wat anders dan ik zelf doe

Shit!

Ja, ik geef toe, ik lijkt ontzettend op mijn vader
Dat wil niet zeggen dat ik zijn leven herbeleef
Dat ik zijn fouten ken, maakt hem geen mededader
Van wat ik doe. Ik hoop alleen dat ik wat langer leef