Marcel Op Reis		PARADISE LOST Het paradijs is weggespoeld. Vergeet even het verhaal over Kerstmis in Phuket, dat komt nog, nu de aktualiteit. Belangrijk is dat we het overleefd hebben en nu veilig in de fantastische stad Sydney vertoeven, waar Margo aanstonds haar verjaardag met mij zal vieren. Op zondag ging de familie ter kerke, maar ik met mijn houten ruggetje bleef thuis (harde eveneens houten banken en een hobbelig busje). Mijn sloomheid bleek reddend. Onder de douche vandaan komend hoorde ik een hoop gegil. Toen ik even later buiten kwam stond de weg onder water. Het interieur van het strandrestaurant was door een ongekend brute hand tientallen meters verderop geslingerd. Terwijl ik stond te kijken, volgde een nieuwe golf. Het water klokte over de rand, vissen spartelde over de weg en de paniek was alom. Men vluchtte landinwaarts, maar zo krachtig en vernietigend als de eerste golf was deze niet. Het bungalowtje bleef gespaard, in het daarvoor gelegen restaurant hebben ze een dag modder staan te scheppen. Later meer details. Rawai Beach ligt aan de oostkant van Phuket en kreeg daarom een minder hoge vloedgolf te verwerken dan de oorden aan de west en zuidzijde, waarvan wij nu inmiddels in Australie alle gruwelijke beelden hebben gezien. Zo angstaanjagend is het voor mij niet geweest. Ben even later toch naar het strand gefietst (het paradijs uit de vorige aflevering, waar ik nu dankzij mijn sloomheid niet op lag te zonnen) en dat zag er verschrikkelijk uit. De strandstoelen dreven in de achterliggende lagune, twee restaurants waren compleet vernietigd en het strand was een ruine. Heb nog even geholpen een en ander meubilair uit de klauwen van de zee te redden. Later zal ik er meer over vertellen. Hieronder tenslotte het mailtje dat Margo inderhaast schreef aan bezorgde vrienden: hoi allemaal, om iedereen gerust te stellen: we leven nog!! bedankt voor de bezorgde smsjes en emailtjes! voor diegenen die het niet wisten, er was een aardbeving(zeebeving) ter hoogte van sumatra, 8 op de schaal van richter. die beving was hier in phuket te voelen! dit veroorzaakte drie enorme vloedgolven, waardoor de westkant van het eiland bedolven werd. 'ons' strand (ook westkant) is een puinhoop zoals ik dat alleen maar van tv kende. echt verschrikkelijk. mensen die op het strand lagen te slapen werden ook natuurlijk meegenomen door de zee, sommigen van hen zijn dood, anderen gewond, weer anderen (de meesten) gelukkig helemaal ok. we waren niet op het strand, godzijdank. onze huisjes zijn aan de oostkant, dus niet zo veel schade hier. maar de golven sloegen over de weg hier. vissen, boten, bomen, rommel, alles lag overal. de golven spoelden tot voorbij onze huisjes, maar gelukkig werden ze gespaard. toen echter duidelijk werd dat er nog een golf zou komen, maar nu van 10 meter hoog, hebben we onze spullen gepakt en naar onze bevriende thaise familie landinwaarts gesjeesd. daar bleek het allemaal wel mee te vallen. op tv werd gezegd dat het nu voorbij was. gelukkig! mensen hier zijn nog beduusd en ontredderd, maar het aantal doden op het eiland valt alle omstandigheden bezien nog wel mee. en de schade wordt nu al opgeruimd dus het ziet er allemaal weer beter uit. vanavond gaan marcel en ik naar australie (sydney) vliegen. het vliegveld was vandaag weer open gegaan dus we kunnen als alles meezit weg. oja, voor de golf was het hier echt heerlijk trouwens!! het was echt lekker om weer hier te zijn, om in de warmte te zijn, het magnifieke thaise eten te proeven, de lieve mensen te zien, prachtig te duiken en te snorkelen... echt een paradijsje! dag allemaal! veel liefs, margo en marcel Jullie horen het, we hebben enorm veel geluk gehad. Voor ons gaat het leven door. En de reis ook!