Marcel Op Reis		DE UNIEKE SCHOONHEID VAN HET ZUIDEN 'It's mainly nature,' zei onze herbergier in Nelson over de schoonheden van de Westkust van het Nieuw Zeeuwse zuidereiland. We verbleven drie nachten in zijn 'Grove Villa', een Brits versierd logement net buiten het centrum van dit sympathieke stadje aan de Tasman Baai. Op de tocht van veerplaats Picton scoorden wij onze eerste flinke regen, het afslagje naar Okiwi Bay werd een natte aangelegenheid. Eenmaal aangekomen bij genoemde baai onttrok deze zich door een pijpestelengordijn nagenoeg geheel aan het oog. Vanaf een droge pleisterplek met veranda op een steile heuvel zagen wij tijdens een kortstondige opklaring de contouren van een eiland. Thee en scones boden een smakelijker uitzicht. Maar eenmaal te Nelson was het weer (2x) 'fine'. Onderweg naar het zuiden hoorden we veel geklaag over de zomer, maar wij verkeren hier nu al tijden in (sub)tropische sferen. Gebronsd inmiddels natuurlijk, maar we blijven smeren met hoge sunblockcremes (25 tot 30), de zon is hier voelbaar veel sterker dan tijdens de zomer op het noordelijk halfrond. En de dagen zijn enorm lang. Pas om negen uur krijgt de horizon de koperen ploert te pakken (meestal op fraaie wijze) en in de daarvoor liggende uren ben je evengoed smoorobject. 'It's mainly nature.' En wat voor een natuur! Toch nog even trots stilgestaan bij het standbeeld van onze eigen Abel Tasman, vlakbij het goddelijke strand (met een even door mij vergeten Maori-naam -zoals gebruikelijk een langdurige afwisseling van klinker en medeklinker ala Tahamata of Rupikakatea) te Nelson. Een plaats die zelf naar een zeeheld is genoemd, al is het ook de achternaam van Prince of hoe hij vroeger bekend stond. Tasman heeft hier behalve de genoemde baai, ook een eigen zee (die tussen Australië en NZ), een eigen berg (Mount Cook is net iets hoger - Britse arrogantie!) en een nationaal park, dat tot de schoonste kuststreken ter wereld behoort. Wij werden door een nauwelijks verstaanbare enthousiaste NZ-jongeling met een Aqua Taxi naar een goudgele baai gekatapulteerd, mochten enige uren langs een prachtig pad de kust volgen en werden vervolgens in een ander stukje paradijs weer opgehaald. Lekker warm, dus geen last gehad van de gevreesde sandflies. Tasmans berg hebben we ook al gezien, tijdens een spectaculaire 'heli- hike' te Fox Glacier. Een helikopter (wat een driedimensionaal reisgenot!) huppelt langs steile wanden naar 's werelds snelst verzakkende gletsjer. Een paar uur klauteren over het ultra samengeperste ijs (tien keer zo dicht als de blokjes in uw drankje!) en glibberen door lekkende ijsgrotten. Voor dit soort unieke belevenissen ben je ook op de andere zijde van de planeet! Net als in Nelson hebben we in Fox Glacier een extra dagje rust genomen, ook om de weerspiegeling van NZ hoogste bergen (witte toppen) in het romantische Lake Matheson te zien. Ik schrijf nu vanuit Wanaka, ook al weer zoiets moois aan een meer met bergen en zon, tijdens weer zo'n dag van consolidering. Volgens het aloude gezegde gaat de ziel altijd te paard en je moet dat dier ook de tijd geven om aan te komen hollen. It's mainly nature, dat waren ook de befaamde pannenkoekrotsen in Punakaiki, onze stop voor Fox Glacier aan de westkust. Als opgestapelde flensen liggen daar grillige limestone-formaties met woeste grotten en 'pools', en een keurig vormgegeven wandelroute van waaraf je het zeegeweld kan gadeslaan. Angstaanjagend was de zogenaamde 'Surge Pool', een kolkende nimmer rustende potpourri van rots en golven, waar je bij voorkeur maar niet intuimelt. It's mainly nature, maar vandaag toch genoten van een aantal niet- natuurlijke fenomenen. In Wanaka kan je je vermaken in Puzzle World, een verwarrend oord vol optische illusies, geinige puzzelspelletjes en een niet mis houten labyrinth ('maze'), waarin wij een aanzienlijke tijd doorbrachten. Het deed me soms denken aan de NZ-wegen, die behalve schilderachtig ook grillig als een rivier zijn en in ieder geval zelden de kortste route tussen twee nederzettingen. Maar ja, dat is natuurlijk omdat het zuidelijk eiland een kwestie is van 'mainly nature'. Op naar Queenstown en de Milford Sound. Niet in galop, maar met gepaste eerbied en ongebroken gretigheid. Volgende keer: NIET IN GALOP.