Marcel Op Reis		TERUG VOOR DE OSCAR-UITREIKINGEN We zijn weer terug en wie inmiddels die Oscars gewonnen hebben, weet ik ook al niet meer. Toen wij Los Angeles verlieten waren de regens opgehouden, kon een enkele rijkaard in Beverley Hills proberen zijn naar beneden gedonderde zwembad weer de afgebrokkelde heuvel op te krijgen en waren wij voldoende afgekoeld om via Londen naar de nog rillerigere gedeeltes van het noordelijk halfrond terug te keren. De winter had in Nederland op ons gewacht, we konden de sneeuwpret nog mooi even mee nemen, maar het duurt op zo'n manier natuurlijk toch nog wel een weekje voor je echt geland bent. Ik had het ludieke plan op deze plek Oscars uit te delen voor vakantie-onderdelen: Mooiste Fjord, Fijnste Motel, Hardnekkigste Insekt etcetera, maar gelukkig ontbreekt mij daar nog het overzicht voor. De inmiddels ontwikkelde foto's (nog eenmaal verliet ik als backpacker de Hema) helpen bij het structureren van het vele moois en het oproepen van al die prachtige nieuwe herinneringen. Ongetwijfeld zullen de vele avonturen een plaats vinden in alles wat ik nog van plan ben te maken. Een prettig vooruitzicht (in ieder geval voor mij). Het weekje Amerika maakte onze reis af. In het lawaaiige, volkomen verfilmde L.A. toont het zelfbenoemde Land van de Vrijheid zich in volle glorie. Venice Beach, met kanaaltjes ala het aloude Venetië, aan de Pacific tussen vliegveld en Santa Monica, bleek in wintertooi een dorpje met hier en daar een leuk hip eettentje. Tijdens korte zonsbesprenkelingen zag je de zomer met rolschaatsers, bodybuilders, straatartiesten en oversized flananten uit de wereldberoemde boardwalk opschieten. Het verplichte toertje langs Hollywood (oogt als een modaal kruispunt) en de rijke huizen der filmhelden (liever gezegd de hekken ervoor) deed groot enthousiasme ontstaan bij de excursiegenoten, elk muurtje en/of deurknop werd gefotografeerd, want, zo begrepen wij van de constant wauwelende gids:iets is pas wat als het op foto of film aan de massa prijs is gegeven. We reden door de Mojave-woestijn naar Las Vegas, een soort Madurodam, maar dan geheel getrouw de American Way of Life over-over-oversized. Op de Strip kun je in één blik replica's van Eifeltoren, Vrijheidsbeeld, Skyline van New York, Trevi-fontein, Venetië en Arc de Triomf spotten. Wat ze aan geschiedenis zo node missen, bezitten de Amerikanen wel aan natuur. Van Las V. is het drie kwartier helikopteren naar het westelijk deel van The Grand Canyon. De aanblik daarvan maakt de geharde reiziger (die al zoveel onwaarschijnlijke mooie natuurdecors heeft aanschouwd) alsnog sprakeloos: dit is de Grande Finale. Terug in Venice Beach zien we de zon in de Stille Oceaan zakken. Laatste avond. Op de ochtend van vertrek fotografeer ik een van de kenmerkende muurschilderingen van Venice. De afgebeelde dame orakelt in het ballonnetje bij haar hoofd: 'History is myth'. Tja, L.A. is de filmstad, hier geldt dat het verhaal belangrijker is dan de werkelijke gebeurtenissen die er ooit aan ten grondslag lagen. Zo heb ik ook geprobeerd te vertellen over onze belevenissen, die ik hier ook niet allemaal heb kunnen en willen optekenen, dus in zekere zin zal ook onze legendarische reis als verhaal voortleven. Maar dat het geweldig was, dat is zonder meer waar.